Zagrożenie ciąży może nastąpić wskutek podawania ciężarnej leków szkodliwych dla ciąży. Jako zasadę należy przyjąć, że każdy lek wprowadzony do ustroju ciężarnej przechodzi w mniejszym lub większym stopniu do krążenia maciczno-płodowego, przy czym na skutek niedojrzałości enzymatycznej płodu (brak zdolności odtruwania) działanie leków na płód jest intensywniejsze.
Lista leków, których nie powinno się używać w ciąży, jest duża i stale się powiększa. Praktycznie dzieli się je na środki przechodzące przez barierę łożyskową i uszkadzające jajo płodowe, szczególnie we wczesnych stadiach tworzenia się listków zarodkowych, co prowadzi do obumarcia jaja lub do powstania wad rozwojowych płodu, oraz na leki powodujące skurcze macicy i w efekcie mechaniczne uszkodzenie jaja płodowego i jego częściowe lub całkowite wydalenie na zewnątrz.
Leki poronne. Do środków poronnych należą chinina i jej pochodne, chinidyna, preparaty sporyszu (ergotamina), wyciągi z liści senesu oraz gwałtownie działające środki przeczyszczające. Nie należy również podawać kobietom ciężarnym prostygminy, która jest preparatem stosowanym w zwalczaniu niedrożnoś porażennej pooperacyjnej i która również powoduje skurcz macicy. Także propranolol, wyzwalający czynność skurczową macicy przez zablokowanie beta receptorów układu adrenergicznego, w chirurgii używany dożylnie dla pobudzenia perystaltyki jelit, jest w okresie ciąży przeciwwskazany. Tylko w przypadkach zupełnie wyjątkowych, ze wskazań kardiologicznych, podaje się w ciąży propranolol (zaburzenia rytmu serca, częstoskurcz napadowy, migotanie przedsionków), pamiętając o możliwości wywołania niepożądanych skurczów macicy. Poza tym tyreolodzy stosują propranolol doustnie w niewyrównanej nadczynności tarczycy w okresie ciąży. W tych sporadycznych przypadkach, w których lekiem z wyboru jest propranolol, nie stwierdzono ujemnego wpływu na ciążę, w sensie wywołania poronienia czy porodu przedwczesnego. Zauważono jedynie przy długotrwałym podawaniu propranololu, przez okres całej ciąży, skrócenie okresu trwania ciąży o około dwa tygodnie, co w przypadkach nadczynności tarczycy nie ma istotnego znaczenia.
Antybiotyki. Wszystkie tetracykliny działają embriotoksycznie i teratogennie, co zostało udowodnione doświadczalnie. Poza tym w ciąży uszkadzają komórki wątrobowe matki. Streptomycyna działa neurotoksycznie, uszkadzając narząd słuchu płodu. Najbezpieczniej stosuje się u ciężarnych zapobiegawczo i leczniczo penicylinę oraz jej syntetyczne odpowiedniki.
Sulfonamidy. Mają szerokie zastosowanie w ciąży. Należy unikać jedynie preparatów o przedłużonym działaniu, zwłaszcza w końcu ciąży, zwiększają one bowiem natężenie żółtaczki u noworodków.
Hormony. Kortykosterydy wykazują silne działanie teratogenne, prowadzące do powstania malformacji u noworodków. Androgeny mogą powodować wirylizację płodów żeńskich i pseudo-afrodytyzm. Stilbestrol powoduje powstawanie raka narządu rodnego u dziewczynek, których matki leczone były w ciąży tym preparatem w poronieniach zagrażających. W USA stosowanie stilbestrolu w czasie ciąży jest ustawowo zabronione. W poronieniach zagrażających (np. po operacjach chirurgicznych) podaje się estradiol z progesteronem; preparaty te nie wykazują działania ujemnego.
Leki psychotropowe. Nie powinny być stosowane w ciąży ze względu na ich działanie teratogenne i niekorzystne na układ nerwowy płodu. Wyjątek stanowi Relanium (Valium), lek który może być stosowany w ciąży zupełnie bezpiecznie.
Leki nasenne. Bezwzględnie zabroniony jest Glimid (glutetymid). Ma on budową podobną do talidomidu, który powoduje malformację płodów. Natomiast barbiturany można stosować sporadycznie w małych dawkach.
Ogólnie biorąc, prawdopodobnie wszelkie leki mające ciężar cząsteczkowy niższy od 600 przechodzą do płodu przez łożysko, w odróżnieniu od preparatów o ciężarze cząsteczkowym większym, dla których bariera łożyskowa jest bardziej szczelna.
Używanie doustnych antykoagulantów jest w okresie ciąży i połogu niedozwolone ze względu na powodowanie krwawienia do jaja płodowego, a w połogu z uwagi na wydzielanie się z mlekiem i możliwość skazy krwotocznej u noworodka lub oseska.
Jest rzeczą ogólnie wiadomą, że u kobiet ciężarnych powinno się unikać badań rentgenowskich ze względu na teratogenne działanie promieni jonizujących.