Badanie ginekologiczne wskazane jest w każdym przypadku, a szczególnie przy za­burzeniach krwawienia, bolesnym miesiącz­kowaniu, podejrzeniu o infekcje dróg płcio­wych czy wady rozwojowe narządu rodnego lub przed wyborem środka antykoncepcyj­nego. Badanie będzie łatwiejsze, jeżeli pa­cjentkę poinformujemy o jego potrzebie, spo­sobie wykonywania i dalszym postępowaniu. Powinno być ono przeprowadzone przy ta­kim ułożeniu dziewczyny, które zmniejsza jej napięcie psychiczne i miejscowe.

Pokój badań nie może sprawiać zbyt ste­rylnego wrażenia i warto udekorować go plakatami, zdjęciami, zabawkami, kwiatami. Wskazane jest zasygnalizowanie badania przez dotknięcie wewnętrznej powierzchni ud i skóry brzucha. Ostrożnie dotykając koń­cami palców wejścia do pochwy, dobieramy odpowiedni rodzaj postępowania (badanie przez pochwę, przez odbyt) oraz rozmiar wziernika i oświetlenia. Narzędzia te nie po­winny być zbyt zimne i trzeba wprowadzać je bardzo ostrożnie, niekiedy w znieczuleniu, a palce rękawicy należy umoczyć w wazelinie lub glicerynie.

Jeżeli pacjentka odczuwa badanie jako bo­lesne lub nieprzyjemne, należy odczekać i po chwili spytać czy badanie można kontynuo­wać. Bardzo pomocne jest również utrzyma­nie kontaktu wzrokowego z dziewczyną. Do­świadczony lekarz może w naturalny sposób rozmawiać o poszczególnych etapach bada­nia albo o innych sprawach mogących zain­teresować pacjentkę. Często pomaga to w jej zrelaksowaniu. Jednak podczas badania nie należy poruszać tematów, które bezpośred­nio nie dotyczą pacjentki.

Rozmowa po badaniu powinna odbyć się gdy dziewczyna jest ubrana i poza pokojem badań, w którym znajduje się fotel ginekolo­giczny. Pacjentka jest wtedy znacznie spo­kojniejsza, że badanie zostało zakończone. Wtedy łatwiej uzyskać dodatkowe informa­cje, łącznie z prawdziwym celem wizyty. Je­żeli matka, rodzice lub partner dziewczyny obecni są podczas rozmowy po badaniu, udzielone przez lekarza informacje nie po­winny krępować pacjentki, a jeżeli jest peł­noletnia muszą być przez nią wcześniej za­akceptowane.