Podczas okresu dojrzewania dziewczyna przechodzi etap od dziecka związanego z rodzicami do niezależnego, dorosłego człowieka, zdolnego odpowiadać za własne życie. Proces dojrzewania psychologicznego jest zwykle podzielony na trzy fazy:
Faza wczesnego dojrzewania, która rozpoczyna się około 12 i kończy się po 14 roku życia, jest okresem intensywnych reakcji organizmu na zmiany somatyczne i hormonalne. Postawa i zachowanie w tym wieku są często labilne i trudne do przewidzenia. Dziewczyna zazwyczaj staje się zbuntowana i wybuchowa, silnie wyraża swoją agresywność i impulsywność. Bardzo ważni dla niej są wtedy jej rówieśnicy. Dziewczyna często a jednocześnie obniża się jej zainteresowanie własnym ego. Przyjaciele mogą stać się w tym okresie mniej ważni, dziewczyna się izoluje i pozostaje sama ze swoimi myślami.
W wielu wypadkach w tym właśnie czasie rodzi się bunt przeciw wartościom rodziców, który często może objawić się nadużywaniem alkoholu i narkotyków oraz zwróceniem uwagi na problemy seksualne.
Podczas późnego okresu rozwoju psychologicznego, który rozpoczyna się w 17 roku życia i trwa dopóki dziewczyna stanie się dorosła, kształtuje się jej tożsamość. Młoda kobieta opuszcza dom i staje się niezależna. Ustalają się jej zainteresowania seksualne. Angażuje się w swoją pracę i odkrywa osobiste spojrzenie na życie. Staje się także dostatecznie dojrzała, aby mieć stały kontakt z mężczyzną, zarówno uczuciowy jak i seksualny. Ponownie nawiązuje głęboką więź z rodzicami ale już na zasadach opartych na wzajemnym partnerstwie.