Podczas okresu dojrzewania dziewczyna przechodzi etap od dziecka związanego z ro­dzicami do niezależnego, dorosłego czło­wieka, zdolnego odpowiadać za własne życie. Proces dojrzewania psychologicznego jest zwykle podzielony na trzy fazy:

Faza wczesnego dojrzewania, która rozpo­czyna się około 12 i kończy się po 14 roku życia, jest okresem intensywnych reakcji or­ganizmu na zmiany somatyczne i hormo­nalne. Postawa i zachowanie w tym wieku są często labilne i trudne do przewidzenia. Dziewczyna zazwyczaj staje się zbuntowana i wybuchowa, silnie wyraża swoją agresyw­ność i impulsywność. Bardzo ważni dla niej są wtedy jej rówieśnicy. Dziewczyna często a jednocześnie obniża się jej zainteresowa­nie własnym ego. Przyjaciele mogą stać się w tym okresie mniej ważni, dziewczyna się izoluje i pozostaje sama ze swoimi myślami.

W wielu wypadkach w tym właśnie cza­sie rodzi się bunt przeciw wartościom rodzi­ców, który często może objawić się naduży­waniem alkoholu i narkotyków oraz zwróce­niem uwagi na problemy seksualne.

Podczas późnego okresu rozwoju psycho­logicznego, który rozpoczyna się w 17 roku życia i trwa dopóki dziewczyna stanie się do­rosła, kształtuje się jej tożsamość. Młoda ko­bieta opuszcza dom i staje się niezależna. Ustalają się jej zainteresowania seksualne. Angażuje się w swoją pracę i odkrywa oso­biste spojrzenie na życie. Staje się także do­statecznie dojrzała, aby mieć stały kontakt z mężczyzną, zarówno uczuciowy jak i se­ksualny. Ponownie nawiązuje głęboką więź z rodzicami ale już na zasadach opartych na wzajemnym partnerstwie.