Konieczność nagłej interwencji chirurgicznej z powodu krwawienia u kobiety ciężarnej zachodzi najczęściej w przypadkach krwotoków łożyskowych. Zdarza się jednak, że przyczyną są ostre choroby jamy brzusznej albo uraz. Anestezjolog oceniając niebezpieczeństwo związane z następstwami krwotoku powinien wziąć pod uwagę nie tylko ilość utraconej krwi, lecz także wiek, wagę i wzrost chorej oraz wyjściowy (przed krwotokiem) poziom hemoglobiny. Wszystkie te dane są istotne w ocenie niedoboru krwi krążącej oraz rzutują na postępowanie przedoperacyjne, wybór znieczulenia i prowadzenie chorych w okresie pooperacyjnym. Krwotok i narastające objawy hipowolemii stanowią bezwzględne wskazania do operacji i niedopuszczalne jest podawanie środków podnoszących ciśnienie. Jedyne racjonalne leczenie ostrej hipowolemii wywołanej krwotokiem, polega na przetoczeniu krwi, które można przeprowadzić we właściwym zakresie dopiero po opanowaniu krwawienia. Sztucznie podnoszone ciśnienie tętnicze w przypadku krwawienia lub krwotoku nie tylko zwiększa utratę krwi, ale stanowi zagrożenie w postaci pogorszenia perfuzji, niedotlenienia tkanek i narządów, a u ciężarnych płodu. Z klinicznych objawów krwawienia najwcześniej obserwuje się spadek ciśnienia żylnego oraz zmniejszenie lub zatrzymanie wydalania moczu. O ile pomiar ośrodkowego ciśnienia żylnego nie zawsze jest możliwy do przeprowadzenia, to ilość moczu wydalonego w ml/godz. (norma 30?50 ml) można w sposób ciągły kontrolować u każdej chorej z hipowolemią. Spadek ciśnienia tętniczego jest bardzo późnym objawem krwawienia i wskazuje na wyczerpanie się mechanizmów wyrównawczych, uruchamianych przez układ nadnerczowo-współczulny. U kobiety ciężarnej spadek ciśnienia tętniczego w następstwie hipowolemii jest szczególnie niebezpieczny ze względu na zmniejszenie przepływu krwi przez macicę. Przepływ ten jest już upośledzony przy obniżeniu ciśnienia krwi matki o 20?30 Hg i jest przyczyną niedotlenienia i zamartwicy płodu, o czym należy pamiętać.
Ogólne zasady znieczulenia nie odbiegają od tych, które obowiązują anestezjologa przy znieczulaniu chorych we wstrząsie krwotocznym, kiedy zarówno operacja, jak i znieczulenie ogólne jest postępowaniem z wyboru.
Niemniej, szczególnego znaczenia i podkreślenia wymaga jeden aspekt postępowania, a mianowicie kompensacja ubytku nośnika tlenu, jakim jest hemoglobina, poprzez podniesienie ciśnienia parcjalnego we krwi matki, a tym samym i płodu. Oznacza to w praktyce podawanie chorej do oddychania 100% tlenu przez szczelnie przylegającą do twarzy maskę, jeszcze w okresie przygotowania do operacji. Jednocześnie należy zapewnić stały dostęp do jednej, albo lepiej dwóch dużych żył przedramienia, za pomocą kaniul lub cewników z tworzywa i założyć cewnik do pęcherza moczowego w celu prowadzenia bilansu wodnego. Wybór metody i środka znieczulającego będzie oczywiście zależał od umiejętności, doświadczenia i możliwości anestezjologa, który musi zawsze pamiętać, że pacjent we wstrząsie krwotocznym wymaga znacznie mniejszej ilości środków anestetycznych. Ze względu na minimalne działanie uboczne na układ krążenia godnym zalecenia jest znieczulenie z zastosowaniem podtlenku azotu z tlenem, uzupełnione dożylnym podawaniem w dawkach frakcjonowanych środków przeciwbólowych i zwiotczających (Fentanyl, D-tubocuraryna lub Pavulon).