Najkorzystniejsze, biorąc pod uwagę cel premedykacji, jest domięśniowe wstrzyknięcie leków na 30?60 min przed przystąpieniem do właściwego znieczulenia. Należy dążyć do spełnienia tego warunku ze względu na konieczność ochrony psychiki matki i uspokojenie jej przed operacją. W premedykacji drogą domięśniową dobrze spełniają swoje zadanie leki uspokajające i neuroleptoanalgetyczne. Niemniej, we wszystkich nagłych sytuacjach wskazane jest ograniczenie premedykacji do dożylnego wstrzyknięcia 0,5?0,8 mg siarczanu atropiny bezpośrednio przed wprowadzeniem do znieczulenia.
Najważniejszym niebezpieczeństwem grożącym chorej, jeśli zabieg operacyjny wykonywany jest w trybie nagłym, a szczególnie dotyczy to ciężarnych ? są wymioty lub bierne zaciekanie treści żołądkowej do dróg oddechowych. Dotychczas stosowane metody opróżnienia żołądka (farmakologiczne: apomorfina, trójkrzemian magnezu, Aludrox oraz wprowadzanie zgłębnika do żołądka) nie zabezpieczają całkowicie przed niebezpieczeństwem zachłyśnięcia się chorej. Cała odpowiedzialność w takiej sytuacji spoczywa na anestezjologu, który musi szczególnie ostrożnie postępować w czasie wprowadzania chorej do znieczulenia, dysponować sprawnym ssakiem i innym niezbędnym sprzętem, jak również pomocą ze strony przynajmniej pielęgniarki anestezjologicznej. Wprowadzenie dożylne do znieczulenia należy wykonywać w pozycji chorej odwrotnej do pozycji Trendelenburga. Po podaniu barbituranu i środka zwiotczającego, poleca się ucisnąć chrząstkę pierścieniowatą krtani w kierunku kręgosłupa szyjnego, zamykając w ten sposób przełyk. W razie wystąpienia wymiotów, należy natychmiast zastosować ułożenie Trendelenburga, odessać treść żołądkową i jak najszybciej za- intubować oraz natlenić chorą. W przypadkach podejrzanych o możliwość wystąpienia tego niebezpiecznego powikłania, niektórzy anestezjolodzy wybierają wziewne wprowadzenie do znieczulenia, uważając je za bezpieczniejsze. Wprawdzie wziewne wprowadzenie nie zapobiega wymiotom, ale występują one w płytkiej fazie znieczulenia i następowy skurcz głośni chroni chorego przed zalaniem tchawicy i oskrzeli. Wprowadzenie wziewne należy przeprowadzać u chorej w pozycji Trendelenburga.