Najkorzystniejsze, biorąc pod uwagę cel premedykacji, jest domięśniowe wstrzyknięcie leków na 30?60 min przed przy­stąpieniem do właściwego znieczulenia. Należy dążyć do speł­nienia tego warunku ze względu na konieczność ochrony psychi­ki matki i uspokojenie jej przed operacją. W premedykacji dro­gą domięśniową dobrze spełniają swoje zadanie leki uspokaja­jące i neuroleptoanalgetyczne. Niemniej, we wszystkich nagłych sytuacjach wskazane jest ograniczenie premedykacji do dożyl­nego wstrzyknięcia 0,5?0,8 mg siarczanu atropiny bezpośrednio przed wprowadzeniem do znieczulenia.

Najważniejszym niebezpieczeństwem grożącym chorej, jeśli zabieg operacyjny wykonywany jest w trybie nagłym, a szcze­gólnie dotyczy to ciężarnych ? są wymioty lub bierne zacieka­nie treści żołądkowej do dróg oddechowych. Dotychczas stoso­wane metody opróżnienia żołądka (farmakologiczne: apomorfina, trójkrzemian magnezu, Aludrox oraz wprowadzanie zgłębnika do żołądka) nie zabezpieczają całkowicie przed niebezpieczeń­stwem zachłyśnięcia się chorej. Cała odpowiedzialność w takiej sytuacji spoczywa na anestezjologu, który musi szczególnie ostrożnie postępować w czasie wprowadzania chorej do znie­czulenia, dysponować sprawnym ssakiem i innym niezbędnym sprzętem, jak również pomocą ze strony przynajmniej pielęgniarki anestezjologicznej. Wprowadzenie dożylne do znieczulenia na­leży wykonywać w pozycji chorej odwrotnej do pozycji Trendelenburga. Po podaniu barbituranu i środka zwiotczającego, pole­ca się ucisnąć chrząstkę pierścieniowatą krtani w kierunku krę­gosłupa szyjnego, zamykając w ten sposób przełyk. W razie wystąpienia wymiotów, należy natychmiast zastosować ułożenie Trendelenburga, odessać treść żołądkową i jak najszybciej za- intubować oraz natlenić chorą. W przypadkach podejrzanych o możliwość wystąpienia tego niebezpiecznego powikłania, nie­którzy anestezjolodzy wybierają wziewne wprowadzenie do znie­czulenia, uważając je za bezpieczniejsze. Wprawdzie wziewne wprowadzenie nie zapobiega wymiotom, ale występują one w płytkiej fazie znieczulenia i następowy skurcz głośni chroni chorego przed zalaniem tchawicy i oskrzeli. Wprowadzenie wziewne należy przeprowadzać u chorej w pozycji Trendelen­burga.